استعداد یابی فوتبال

ضربات پنالتی یکی از سه روش شکست تساوی است که در حال حاضر توسط قوانین بازی تأیید شده است. بقیه وقت اضافی است و برای تساوی دو پا ، گلهای خارج از خانه حکمفرماست. [1] شلیک معمولاً تنها پس از عدم موفقیت یک یا چند روش دیگر مورد استفاده قرار می گیرد. روش شکستن تساوی برای یک مسابقه خاص از قبل توسط سازمان برگزاری مسابقه تعیین می شود. در اکثر مسابقات سطح حرفه ای ، در صورت تساوی در پایان وقت مقرر ، دو بازه 15 دقیقه ای اضافی انجام می شود و در صورت تساوی پس از بازه های وقت اضافی ، شوت بازی انجام می شود.

اگرچه از دهه 1970 به طور گسترده ای در فوتبال استفاده می شود ، اما ضربات پنالتی توسط بسیاری از طرفداران بازی مورد انتقاد قرار می گیرد ، دلیل اصلی آن وابستگی آنها به شانس و نه مهارت و وابستگی آنها به دوئل های فردی بین بازیکنان حریف است. با فوتبال به عنوان یک ورزش تیمی [2] برعکس ، برخی معتقدند فشار و غیرقابل پیش بینی بودن آن را به یکی از هیجان انگیزترین فینال های هر ورزش تبدیل می کند. 

در طول ضربات بیرون ، بازیکنان غیر از ضربه زننده و دروازه بان باید در دایره وسط باقی بمانند. [1] دروازه بان تیم ضربه زن در تقاطع خط دروازه و خط مشخص کننده محوطه جریمه (16.5 متر در 18 یارد) در نزدیکی یکی از کمک داوران ایستاده است. گلهای به ثمر رسیده در ضربات شایع معمولاً به رکورد گلزنی بازیکنان درگیر اضافه نمی شود. [نیازمند منبع]

تساوی یک نتیجه رایج در فوتبال است. ضربات بیرون تنها در مسابقاتی استفاده می شود که در پایان بازی به برنده مسابقه نیاز دارد [1]-این بازی عمدتا در بازیهای حذفی "جام" انجام می شود ، بر خلاف "لیگ" های دور برگشت. آنها تصمیم می گیرند که کدام تیم به دور بعدی مسابقات صعود کند یا برنده شود. معمولاً وقت های اضافی ابتدا انجام می شود ، اما این ضروری نیست [1] موارد استثنا شامل کوپا لیبرتادورس ، کوپا آمه ریکا (یک چهارم نهایی ، نیمه نهایی و بازی مقام سوم) ، FA Community Shield و جام لیگ فوتبال ، همه آنها بلافاصله پس از اتمام زمان عادی از شوت های بیرون زده استفاده می کنند.